سفالینه‌های لعابی
در اواخر قرن ششم هجری در دوران پایانی سلجوقیان هنر سفالگری ایرانیان به عالی ترین مرحله‌ی خود نائل شد.
این هنر با شور و شوق خاص و قدرت ابداع دائم، سبک‌های گوناگون حیرت آوری به وجود آورد که با تمام تحولات عمده روح ملی منطبق بود و با ظرافت و دقت کامل مراحل جدید تجربه ها و روابط جدید فرهنگی و قواعد و سنن تازه را جلوه می داد، و در عین حال رسوم باستانی را محفوظ میداشت.